میل جنسی در همه انسان ها پدیده ای طبیعی است و باید به اختلال در آن توجه شود، حتی اگر بیمار سالمند باشد.
۰
کد مطلب : ۶۰۵۳
تاریخ انتشارسه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹ - ۱۱:۲۴
آیا افراد مسن با هم رابطه جنسی دارند؟
هیچ زن و یا مرد بالای 50 سالی وجود ندارد که معتقد باشد زندگی جنسی او نسبت به زمانی که 20 ساله بوده تغییری نکرده است. ممکن است زندگی جنسی او بهتر و یا بدتر شده باشد اما در هر صورت زندگی جنسی وی تغییر کرده است. جامعه معمولاً اهمیت بسیار زیادی برای جوانان قائل است و به همین دلیل خود به خود این تصور غلط که افراد مسن علاقه ای به برقراری رابطه جنسی ندارند، بوجود می آید. مردم هم که به طور طبیعی عادت دارند هر چیزی را که جامعه به خوردشان می دهد، بپذیرند، به همین دلیل در میانسالی از برقراری رابطه جنسی دست می کشند.
عوامل تاثیر گذار بر زندگی جنسی در میانسالی
همانطور که بدن انسان با افزایش سن تغییر می کند، تمایل جنسی فرد نیز تغییر می کند. این تغییرات فیزیکی معمولا در هر دو جنس مرد و زن به صورت کاهش سطح هورمون ها و همچنین تغییر در گردش خون و سیستم عصبی است. این تغییرات معمولا منجر به بروز مشکلات جنسی از جمله اختلال در نعوظ در مردان و خشکی واژن در زنان می شود. در حال حاضر برای این مشکلات جنسی و یا مشکلات جنسی مشابه درمان های متعددی وجود دارد. شواهد نشان داده است که گاهی اوقات افزایش سن با کاهش اعتماد به نفس در روابط جنسی همراه است. تقریبا تمام افراد، تغییراتی از این دست را تجربه می کنند. اما این قضیه در اغلب افراد مسن پایانی برای زندگی جنسی آنها نخواهد بود. هر دو عامل جسمی و روحی می توانند در زندگی جنسی افراد مسن تاثیر منفی بگذارد. گاهی اوقات این دو عامل با هم ترکیب شده و باعث از هم گسیختگی روابط زوجین می شود و همچنین موانعی را به وجود می آورند که می توانند باعث بروز اختلالات جنسی و روانی شود. اما این مشکلات، مشکلاتی قابل حل هستند و شما نباید بقیه زندگی خود را با آنها سپری کنید. روش های درمانی زیادی وجود دارند که به شما در بهبود مشکلات جسمی و روحی و ارتقای زندگی جنسی کمک می کنند.
حال، چه باید کرد؟
مشاوره و تکنیک های خود درمانی روانی می توانند در بهبود روابط به شما کمک کنند و با تغییر مسیر تفکر خود از معایب به محاسن، می توانید دوباره اعتماد به نفس و جذابیت سابق خود را به دست بیاورید. فکر کنید و ببینید چه چیزی در جوانی باعث جذابیت شما می شده است. صمیمی بودن چهره تان یا رنگ چشمها و یا خنده های زیبایتان؟ به احتمال زیاد این ویژگی ها هنوز در شما وجود دارند و می توانند شما را جذاب کنند. در هنگام رابطه جنسی سعی کنید تمرکز خود را بر روی گرفتن و دادن بیشترین لذت جنسی ممکن معطوف کنید. این قضیه به شما کمک می کند که اعتماد به نفس خود را بازیابید. رابطه جنسی لذت بخش اغلب بر روی یک رابطه عاطفی مستحکم استوار است لذا تنها داشتن یک اندام عالی و بدن کامل، نمی تواند تضمینی بر لذت بخش بودن رابطه جنسی باشد. داشتن یک تصویر ذهنی منفی از بدن و اندامتان اغلب در خود اندامتان ریشه نداشته و دارای ریشه های روانیست.شکست های شغلی و یا سایر شکست ها در زندگی می توانند به احساس ناامیدی و افسردگی منجر شوند که هر دو مورد می توانند منجر به کاهش میل جنسی شوند. در مردان، حملات دوره ای ناتوانی جنسی می تواند باعث کاهش اعتماد به نفس آنها شود.در واقع علت این قضیه مهم نیست. مهم این است که داشتن یک تصویر ذهنی ضعیف از خودتان می تواند اثرات مخربی بر روی زندگی جنسی شما داشته باشد. زمانی که اضطراب ناشی از تصور عدم توانایی عملکرد مناسب جنسی به وجود می آید می تواند مانند یک مارپیچ رو به پایین عمل کند و باعث بروز مشکلات جنسی شود که همین قضیه باعث کاهش اعتماد به نفس بیشتر شما شده و همین روند ادامه می یابد و شکست در رابطه جنسی و کاهش اعتماد به نفس همدیگر را تشدید می کنند. درمان این مشکل تا حد بسیار زیادی به شناسایی منشا آن بستگی دارد.بسیاری از تغیرات جسمانی که با افزایش سن به وجود می آیند اثرات قابل توجهی را بر روی اندام های جنسی و سیکل های جنسی به وجود می آورد. به همین خاطر رابطه جنسی و رابطه عاشقانه یک زوج 70 ساله قاعدتا با یک زوج 20 ساله تفاوت های بسیاری دارد. این قضیه الزاما چیز بدی نیست. تجربه بیشتر، موانع کمتر و درک عمیق تر از نیاز های همسرتان در این سن می تواند کمبود های ناشی از افزایش سن را جبران کند. تغییرات جسمانی ای که با افزایش سن ایجاد می شوند می توانند باعث به وجود آمدن یک سبک جدید و رضایت بخش در رابطه جنسی و رابطه عاشقانه شما شود. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی تولید استروژن و تستوسترون در بدن زن پایین می‌آید، میل جنسی نیز کاهش پیدا میکند. اما حتی در این صورت هم هنوز می‌توانید روابط جنسی کاملاً رضایت بخشی داشته باشید. اگر مشکلتان فقدان یا کاهش میل جنسی است، حتی باوجود داشتن بهترین و جذاب‌ترین همسر برای خودتان، باید با پزشک خود درمورد هورمون درمانی مشورت کنید و درمورد فواید و خطرات احتمالی آن سؤال کنید.
رابطه جنسی در میانسالی
این مسئله را نیز به خاطر داشته باشید که ذهن مهمترین و موثرترین اندام جنسی شماست و این مسئله به خصوص در سنین میانسالی اهمیت بیشتری پیدا میکند. خیلی از خانم‌های میانسال زندگی جنسی بسیار خوب و رضایت بخشی دارند و از آن لذت می برند. نگران حامله شدن یا داشتن فرزندان کوچک خود که نیاز به مراقبت دارند نیستند و این مسئله می‌تواند محرک خوبی برای میل جنسی باشد. وقتی از ذهنتان برای کمک به تقویت میل جنسی خود استفاده کنید، مطمئن باشید که معجزه میکند.
روابط جنسی در سالمندان
امروزه دیگر سالمندان این باور نادرست را که "رابطه جنسی فقط برای جوانان است و افراد مسن به آن نیازی ندارند" باور ندارند. طی یک آمارگیری در آمریکا نتایج جالبی به دست آمد:امروزه 5 نفر از هر 6 نفر مخالف این قضیه هستند که "رابطه جنسی فقط برای افراد جوان است"شش نفر از 10 نفر نیز اعلام کردند که رابطه جنسی نقش مهمی در داشتن رابطه خوب بین زوجین بازی می کند. تنها 10 درصد بزرگسالان اعلام کردند که از رابطه جنسی لذت نمی برند و تنها 12 درصد آنها عقیده داشتند که حتی اگر دیگر هیچگونه رابطه جنسی نداشته باشند باز می توانند یک زندگی کاملا شاد و خوب را داشته باشند.دوران پیری و کهولت سن چگونه است ؟چرا برخی روابط زناشویی سردی در دوران سالمندی دارند ؟علت آن چیست و چگونه می شود از آن پیشگیری کرد؟
وقتی به دوران سالمندی می رسیم، عده ای دچار برخی بیماری های مزمن می شویم و عده هم خدارو شکر سالم می مانیم، می خواهیم بدانیم که در دوران سالمندی چگونه می توانیم روابط زناشویی خود را حفظ کنیم؟باید بدانید كساني که از خودشان مراقبت مي‌کنند، مي‌توانند از بسياري از بيماري‌هايي که باعث سالخوردگي زودرس مي‌شوند، جلوگيري کنند. بدین وسیله میتوانند روابط زناشویی خود را تا این دوران ادامه دهند. تا به حال بيشتر پژوهش‌ها درباره سالمندي بر بيماري‌هاي وخيم مانند بيماري قلبي، زوال عقلي، آرتريت، مشکلات پروستات و مانند آن متمرکز بوده است؛ در حالي که پژوهشگران در حال گسترش افق‌هاي ديدشان هستند تا مسايل کمتر حياتي را هم در نظر بگيرند.امور جنسي نمونه مهمي از اين موارد است. به تازگي گزارش‌هاي متعددي منتشر شده است که موضوع سالمندي و فعاليت جنسي را روشن‌تر کرده و يکي از آنها بيانگر آن است که فعاليت جنسي به خودي خود ممکن است از اختلال کارکرد جنسي در مردان سالمند جلوگيري کند. فعاليت جنسي در بيشتر مردان در طول زمان کاهش مي‌يابد. اين کاهش معمولا تدريجي است و جلب‌نظر نمي‌کند. با وجود اينکه ميل جنسي در مردان سالمندتر باقي‌مي‌ماند، به‌تدريج ميزان اشتغال‌خاطر آنها به امور جنسي کاهش مي‌يابد.به عبارت ديگر، با وجود داشتن ميل جنسي، ميل به انجام اين عمل کاهش مي‌يابد. بسياري از مردان سالمند به امور جنسي فکر مي‌کنند، اما انگيزه‌اي براي به مرحله عمل در آوردن اين فکر ندارند. حتي هنگامي که انگيزه پيدا مي‌کنند، ممکن است بدنشان با آنها همراهي نکند. کارکرد جنسي مردان نسبت به علاقه يا ميل جنسي به طور شاخص با سرعت بيشتري نزول مي‌کند. بيشتر مردان با افزايش وزن، کاهش پاسخ‌دهي جنسي را تجربه مي‌کنند. نعوظ‌ها کندتر رخ مي‌دهد و افکار شهواني براي تحريک جنسي آنها کافي نيست و نياز بيشتري به تحريک جسمي پيدا مي‌کنند.حتي در دهه ششم زندگي هنگامي که نعوظ رخ مي‌دهد، ميزان سفت شدن آلت تناسلي كمتر و حفظ نعوظ مشکل‌تر خواهد بود. مرحله انزال نيز با افزايش سن دچار تغيير مي‌شود؛انقباض‌هاي عضلاني در مرحله ارگاسم با شدت کمتر و انزال، آهسته‌تر و با فوريت کمتري رخ مي‌دهد.شمار اسپرم‌ها نيز کاهش پيدا مي‌کند. اگرچه مردان سالم مي‌توانند حتي در سنين بالا هم صاحب فرزند شوند اما کارايي توليدمثلي آنها به وضوح کمتر از مردان جوان‌تر است. تغييرات مربوط به سن در فعاليت جنسي مردان مستقل از عوامل ميان‌فردي است.
نعوظ‌هاي شبانه که رخدادي طبيعي است و حين خواب عميق رخ مي‌دهد، با افزايش سن کاهش مي‌يابد و مردان 45 تا 54 ساله به طور ميانگين 3/3 بار نعوظ در طول شب را تجربه مي‌کنند. در فاصله سنين 65 تا 75 سال اين ميانگين به 3/2 بار مي‌رسد. مدت نعوظ‌هاي شبانه با افزايش سن کاهش پيدا مي‌کند و شدت آن هم کم مي‌شود.
علت کاهش میل جنسی زنان سالمند
در خانم ها قطع فعالیت غدد جنسی، روند سریع تری دارد. درواقع، دوران باروری به پایان می رسد و تخمک گذاری و تولید هورمون های زنانه به نام های استروژن و پروژسترون کاملا قطع می شود. یائسگی کامل حدود 1 تا 2 سال طول می کشد و معمولا در سنین 45 تا 50 سالگی اتفاق می افتد. تقریبا همه زنان علائم ناشی از یائسگی را با گرگرفتگی، بی حوصلگی و خشکی واژن تجربه می کنند که تا مدتی باعث آزار آنها می شود. تعداد بسیار زیادی از آنها هنگام ورود به مرحله یائسگی حداقل یکی دو بار به متخصصان زنان مراجعه می کنند. خشکی واژن یکی از مهم ترین دلایلی است که باعث از دست رفتن تمایل زن به برقراری رابطه زناشویی می شود. هورمون های زنانه دیواره واژن را مرطوب نگه می دارند و وقتی وجود نداشته باشند، واژن خشک و برقراری رابطه زناشویی دردناک می شود. تحریک پذیری هنگام این رابطه هم کمتر خواهد شد. به همین دلیل است که زنان یائسه تمایل چندانی به برقراری روابط زناشویی ندارند.
علت کاهش میل جنسی در مردان سالمند
در مردان کاهش میل جنسی روندی بسیار تدریجی تر دارد و تقریبا از حول و حوش 40 سالگی شروع می شود و با افزایش سن هم شدت بیشتری پیدا می کند ولی در مردان امکان باروری همچنان وجود دارد. در مردان نیز مشکلی به نام یائسگی مردانه وجود دارد و سطح هورمون تستوسترون خونشان کاهش می یابد. قاعدتا این کاهش باید خیلی تدریجی و نامحسوس باشد ولی در بعضی از مردان کاهش زیاد است و باعث می شود نتوانند رابطه زناشویی موفقی داشته باشند.
ضعف سالمندان در بیان مشکلات جنسی
سالمندان ممکن است از صحبت درباره کاهش میل جنسی، احساس شرمساری کنند و درصدد رفع آن برنیایند و حتی به پزشک مراجعه نکنند. در حالی که آنها هم به برقراری رابطه زناشویی نیاز دارند و برای مشکلات پیش آمده می توان راه حلی پیدا کرد. آموزش هایی وجود دارد که می تواند رابطه زناشویی را بهتر کند. رابطه زناشویی در سالمندان نباید قطع شود زیرا عاملی در حفظ روحیه آنهاست.
چه کار می توان کرد؟
• تغذیه سالمندان باید سالم و مناسب باشد.
• خانم ها می توانند از ژل های مخصوص لوبریکانت یا لغزنده کننده و گاهی هم از کرم های موضعی هورمونی استفاده کنند. این ژل ها به میزان زیادی خشکی واژن را کاهش می دهد.
• مردان می توانند با آموزش های خاصی طول مدت نعوظ را بیشتر کنند.
• هرچه ارتباط زناشویی در مردان بیشتر باشد، احتمال اختلالات نعوظ کمتر می شود.
• وقتی سالمندی به پزشک مراجعه می کند، حتما باید درباره رابطه زناشویی با همسرش سوال هایی پرسیده شود. این نیاز طبیعی را نباید نادیده گرفت.
• گاهی سالمندان مرد خواهان استفاده از داروهای تقویت کننده قوای جنسی هستند. استفاده از این داروها مجاز است ولی سالمندانی که دچار بیماری های زمینه ای مانند قلبی- ریوی هستند، حتما باید محتاط باشند و به هیچ وجه بدون نظر پزشک از چنین داروهایی استفاده نکنند. مردانی که دیابت دارند نیز دچار اختلال نعوظ می شوند. بیماری دیابت احتمال آسیب های عصبی و عروقی را بالا می برد. بازگرداندن قوای جنسی در این افراد نیازمند کنترل دقیق بیماری دیابت است.
تغییرات در زنان
زنان ممکن است متوجه تغییراتی در واژن‌شان شوند. واژن با افزایش سن کوتاه‌تر و باریک‌تر می‌شود. دیواره‌های آن نازک‌تر و نیز اندکی سفت‌تر می‌شوند. این تغییرات لزوما به معنای آن نیست که زنان در این سن نمی‌توانند رابطه لذت‌بخشی داشته باشند اما اغلب زنان با افزایش سن لغزنده‌سازی واژنی کمتری هم خواهند داشت. این تغییر می‌تواند بر لذت جنسی اثر بگذارد.
تغییرات در مردان
عننی یا ناتوانی در نعوظ در مردان با افزایش سن شایع‌تر می‌شود. عننی به معنای ناتوانی در حفظ نعوظ و سفتی آلت برای انجام دخول جنسی است. ۱۵ تا ۲۰ درصد مردان تا ۶۵ سالگی دست‌کم در 1 بار از هر 4 بار رابطه زناشویی دچار ناتوانی در نعوظ می‌شوند. ناتوانی در نعوظ ممکن است در مردان دارای بیماری قلبی، فشارخون بالا یا دیابت رخ دهد که به علت این بیماری‌ها یا داروهایی است که برای درمانشان مصرف می‌شود. در سنین بالاتر ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا مرد به نعوظ برسد. همچنین مقدار مایع انزالی هم ممکن است کاهش یابد. از بین رفتن نعوظ پس از رسیدن به اوج لذت جنسی (ارگاسم) نیز ممکن است سریع‌تر رخ دهد یا ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا نعوظ دوباره امکان‌پذیر شود. برخی مردان ممکن است نیاز به نوازش بیشتری داشته باشند.
علت مشکلات جنسی سالمندی
بیماری، معلولیت یا داروهایی که برای درمان بیماری‌ها به کار می‌روند، ممکن است بر توانایی جنسی افراد تاثیر بگذارند اما حتی جدی‌ترین مشکلات بهداشتی نباید مانع داشتن زندگی جنسی رضایت‌بخش شوند.
•بیماری قلبی: باریک و سفت شدن شریان‌ها که به آن «تصلب شرایین» می‌گویند می‌تواند مانع جریان آزاد خون شود. این عارضه و همچنین فشارخون بالا با ایجاد مشکلات جریان خون می‌تواند در ایجاد نعوظ در مردان اختلال ایجاد کند. برخی افراد که قبلا دچار حمله قلبی شده‌اند، از بروز حمله قلبی مجدد حین رابطه زناشویی هراس دارند.احتمال چنین رخدادی بسیار کم است. اغلب افراد میتوانند ۳ تا ۶ هفته پس از پایدار شدن وضعیتشان پس از حمله قلبی با موافقت پزشکشان رابطه زناشویی‌شان را شروع کنند. همیشه به توصیه پزشکتان در این مورد عمل کنید.
• بی‌اختیاری ادراری: از دست دادن کنترل مثانه یا نشت ادرار با افزایش سن به‌خصوص در زنان شایع‌تر می‌شود. بی‌اختیاری فشاری هنگام ورزش، سرفه یا عطسه کردن یا بلند کردن وزنه رخ می‌دهد.از آنجا که حین رابطه زناشویی فشار بیشتری بر شکم وارد می‌شود، افراد دچار بی‌اختیاری ممکن است از فعالیت زناشویی پرهیز کنند. خبر خوب این است که این عارضه را می‌توان درمان کرد.
• سکته مغزی: سکته مغزی ندرتا به توانایی جنسی آسیب می‌زند، اما ممکن است مشکلات نعوظ یا راست شدن آلت رخ دهد. همچنین نامحتمل است که فعالیت جنسی باعث رخ دادن سکته مغزی دیگری شود.
• آرتریت (التهاب مفاصل): درد مفصل ناشی از آرتریت ممکن است تماس جنسی را مشکل کند. داروهای مسکن و جراحی جایگزینی مفصل گاهی درد را تسکین می‌دهد. ورزش، استراحت، حمام گرم و تغییر وضعیت و زمان رابطه زناشویی ممکن است به رفع مشکل کمک کند.
• درد مزمن: دردی که برای بیش از 1 ماه طول بکشد یا فروکش کند و دوباره بازگردد ممکن است ناشی از مشکلات استخوانی و عضلانی، زونا، اختلال گردش خون یا مشکلات عروقی باشد.درد مزمن یا بازگشت‌کننده ممکن است باعث مشکلات خواب، افسردگی، انزوا و مشکل در حرکت شود. این عوارض در سالمندان ممکن است ایجاد صمیمیت با همسر را مختل کند. درد مزمن نباید بخشی طبیعی از سالمندی شمرده شود و در اغلب موارد باید آن را درمان کرد.
• دیابت: بسیاری از مردان دارای دیابت مشکلات جنسی ندارند، اما دیابت یکی از چند بیماری است که می‌تواند باعث عننی یا ناتوانی نعوظی شود. در اغلب موارد درمان دارویی مشکل را حل میکند.افرادی که به علت سکته مغزی دچار ضعف یا فلج اندام‌ها هستند برای رابطه زناشویی باید از وضعیت‌های قرارگیری متفاوت یا وسایل پزشکی برای کمک به فعالیت جنسی‌شان استفاده کنند.
تاثیر جراحی‌ها
جراحی برای بسیاری افراد مایه نگرانی است. هنگامی که جراحی به دستگاه تناسلی مربوط باشد، این نگرانی‌ها بیشتر می‌شود. خوشبختانه اغلب افراد پس از جراحی بدون مشکل به زندگی جنسی عادی خود بازمی‌گردند. جراحی برای خارج کردن رحم یا رحم‌برداری در زنان مشکلی برای کارکرد جنسی ایجاد نمی‌کند. اگر این عمل برای زن نگرانی ایجاد کرده باشد، مراجعه به مشاوره سودمند است. مردانی هم که پس از رحم‌برداری همسرشان احساس می‌کنند، «زنانگی» همسرشان کمتر شده، نیز ممکن است از مشاوره سود ببرند. پس از جراحی برای برداشتن پستان نیز بدن همچنان می‌تواند پاسخ جنسی ایجاد کند، اما ممکن است برخی خانم‌ها مقداری از میل جنسی یا احساس جذابیت خود را از دست بدهند. صحبت کردن با خانم‌های دیگری که این عمل را انجام داده‌اند، تا حدی می‌تواند کمک‌کننده باشد. بازسازی پستان با جراحی نیز گزینه دیگری است که می‌توانید درباره امکان‌پذیر بودن آن با جراح‌تان صحبت کنید. برداشتن پروستات با جراحی که به علت بزرگ شدن آن انجام می‌شود، ممکن است در گروهی از افراد عوارضی مانند بی‌اختیاری ادراری ایجاد کند. هنگامی که لازم است برداشت کامل غده پروستات با جراحی انجام شود، پزشکان اغلب میتوانند اعصابی که به آلت تناسلی می‌روند، حفظ کنند. بنابراین حفظ توانایی نعوظ امکان‌پذیراست. پیش از چنین جراحی‌ای با پزشکتان درباره عوارض احتمالی جنسی‌تان صحبت کنید.
داروها
برخی داروها مشکلات جنسی ایجاد می‌کنند. از جمله این داروها می‌توان به داروهای ضدفشارخون، آنتی‌هیستامین‌ها (داروهای ضدحساسیت)، داروهای ضدافسردگی، داروهای آرامبخش، داروهای مهارکننده اشتها، داروهای دیابت و برخی داروهای ضدزخم گوارشی مانند رانیتیدین اشاره کرد. برخی از این داروها ممکن است ناتوانی نعوظ یا اشکال در انزال ایجاد کنند. بعضی نیز ممکن است میل جنسی زنان را کاهش دهند. درباره این عوارض با پزشکتان صحبت کنید. وی در اغلب موارد می‌تواند داروی متفاوتی برای شما تجویز کند که این عارضه جانبی را نداشته باشد.
نقش عواطف
میل و کارکرد جنسی اغلب به تعادل ظریفی میان جنبه‌های عاطفی و جسمی مربوط است. برای مثال بسیاری از مردان هراس دارند که با افزایش سنشان دچار ناتوانی در نعوظ شوند اما اگر شما بیش از حد با این موضوع اشتغال خاطر پیدا کنید، خود این وضعیت ممکن است آنقدر استرس ایجاد کند که باعث بروز ناتوانی نعوظ شود. خانمی که درباره تغییرات ظاهری‌اش با افزایش سن نگران است، ممکن است فکر کند دیگر برای همسرش جذابیتی ندارد. این تمرکز بر زیبایی جسمی دوران جوانی ممکن است مانع لذت بردن از رابطه زناشویی شود. افراد سالمند به همان اندازه افراد در سنین دیگر با استرس‌های روزانه روبرو هستند، اما ممکن است نگرانی‌های اضافی درباره سن، بیماری و بازنشستگی و سایر تغییرات شیوه زندگی داشته باشند. این نگرانی‌ها ممکن است مشکلات جنسی ایجاد کند. درباره این مشکلات بی‌پرده با پزشکتان صحبت کنید یا نزد مشاور بروید. خودتان را به خاطر مشکلات جنسی خود یا همسرتان مقصر ندانید. می‌توانید درباره این مشکلات با درمانگر صحبت کنید. اگر مرد دارای ناتوانی نعوظ است یا زن علاقه کمتری به آمیزش دارد، هر طرف نباید این مشکل را به جذاب نبودنش برای طرف دیگر نسبت بدهد. عوامل جسمی بسیاری وجود دارد که این مشکلات را ایجاد میکند.
چکار باید کرد؟
برای فعال نگه‌داشتن زندگی جنسی‌تان کارهای بسیاری می‌توانید انجام دهید. به یاد داشته باشید فعالیت جنسی حتما نباید شامل دخول باشد. به نیازها و خواسته‌های همسرتان توجه داشته باشید. زمانی را به شناخت تغییراتی که هر دوی شما از سر می‌گذرانید، اختصاص دهید. وضعیت‌های متفاوت قرارگیری بدن و زمان‌های جدید برای برقراری رابطه را امتحان کنید، مثلا صبح‌ها که انرژی بیشتری دارید. شتاب‌زده نباشید، هم شما و هم همسرتان ممکن است به زمان بیشتری برای برانگیختگی کامل نیازمند باشید.
