داشتن همسر به افراد سالمند کمک می‌کند تا نیاز‌های روانی‌ای مانند دوست داشته شدن، دوست داشتن، و... را رفع کنند.
کد مطلب : ۵۷۰۲
تاریخ انتشارجمعه ۲ آبان ۱۳۹۹ - ۱۸:۰۰
درحال حاضر ۸۰ هزار سالمند در کشور وجود دارد که ازدواج نکردند و اگر این روند همچنان به همین صورت ادامه داشته باشد ۲۰ سال آینده چیزی حدود ۳ میلیون نفر سالمند با تجرد قطعی داریم.
مساله ازدواج، معمولا مساله‌ای تنش زا برای خود سالمند و افراد خانواده اش است. بسیاری از سالمندان به خاطر شرم یا حفظ اعتبار و اقتدار خود، نیاز به وجود همدم را انکار می‌نمایند.
از عوامل مخالفت فرزندان می‌توان به خودخواهی آنها، ترس از بی توجهی و بی مهری، از دست دادن ارثیه، و یا بر سر زبان افتادن در بین مردم یا در خانواده ... اشاره کرد.
فرزندان معمولا با ازدواج مجدد مادران بیشتر از پدران مخالف هستند. در حالیکه داشتن همسر به افراد سالمند کمک می‌کند تا نیاز‌های روانی‌ای مانند دوست داشته شدن، دوست داشتن، حمایت، همدلی و احساس نیاز به صمیمیت را رفع کنند، و به نظر می‌رسد نسبت به ایام جوانی سود بیشتری دارد.
بیشتربخوانید: سالمندان ۸ درصد ازدواج‌های سال ۹۸ را به خود اختصاص دادند
۹ هزار و ۵۵۲ مورد از ازدواج‌های سال گذشته مربوط به مردان ۶۰ ساله و بیشتر از آن بوده است، این در حالی‌ست که فقط ۱۳۵۸ ازدواج برای زنان سالمند در این سال ثبت شده است. در حالی که مردان سالمند در ازدواج گوی سبقت را از زنان سالمند ربوده‌اند که به گفته لیلا جودان رئیس صندوق جمعیت سازمان ملل در ایران تعداد زنان سالمند در کشور بیشتر از مردان سالمند است
در مجموع، ازدواج در هر سنی، لازم است در چهارچوب‌های عقلانی مورد بررسی قرار بگیرد و به شرط آنکه در مسیر مناسب برای طرفین حرکت کند می‌تواند رویدادی مثبت تلقی شود. پیشنهاد می‌کنم که فرزندان مخالف با مشاور صحبت کنند و حتی شرایطی را برای آشنایی پدر یا مادر تنهای خود با سازمان‌های مختلف و عضویت در آنها، یا تور‌های مسافرتی، زیارتی و سیاحتی برنامه ریزی کنند تا هم تامین شادابی آنان را سبب شود و هم در صورت تمایل، زمینه آشنایی و یافتن همسر مناسب فراهم شود.
تابوی ازدواج سالمندان باید در جامعه ما از بین برود، وفاداری به یک فرد تا زمانی که او زنده است معنا دارد. اما از طرفی برای فرد سالمندی که تمایلی به ازدواج ندارد هم نباید اجبار کرد. مساله اصلی، آگاه بودن هر فرد از نیازهایش و منحصر بفرد بودنش است و اینکه آزادی تصمیم گیری و زندگی کردن از او نباید سلب شود.
متاسفانه در فرهنگ ما هنوز، هم فرزندان و هم والدین در مسایٔل هم وارد می‌شوند و به اشتباه تصمیم گیری‌هایی صورت می‌گیرد که باید از هر دو سمت، مورد بازنگری قرار گیرد.
